Op weg naar Beijing

We moesten al vroeg vertrekken, want de trein vertrok om 08.30.
Weer een hele belevenis met al die Chinezen, die weer in de wachtkamer zaten. Het lijken wel mieren, maar wel gedisciplineerd; op een enkeling
na. Omdat de wachtkamer tijdelijk verplaatst was, moesten we een behoorlijk eind omlopen. Dat hield in: iedereen ging nerveus lopen
omdat ze bang waren om te laat te komen. Op tijd kon de trein vertrekken.

Tot nu toe hadden we met de zgn. normale trein gereden. Nu zaten we in de sneltrein. Fantastisch, alsof je in het vliegtuig zit. Snelheden van 250 km/per uur. Comfortabele stoelen, geen gehobbel en goede service.

Het is altijd leuk, als je in de trein iets besteld. De meisjes spreken
totaal geen Engels en bij het afrekenen is het steeds weer lachen op de manier ,waarop zij duidelijk willen maken, hoeveel e.e.a.kost.

De reis duurde ongeveer 3 1/2 uur. In de stations zijn er geen roltrappen, dus moeten we onze koffers met soms wat moeite naar beneden, in dit geval en als je vertrekt naar boven sjouwen. Je moet hier dus niet invalide zijn!

Toen we buiten kwamen,kregen weer we te maken met de illegale taxichauffeurs. We gingen netjes in de lange rij staan. En toch steeds weer de illegalen zeuren! Er staat dus iemand van de legale ? taxis de stroom van passagiers te regelen. Voordat we in de taxi stapten, kreeg de chauffeur het adres van het hotel. Hij wist niet waar het was Forbidden City Hotel Beijin was. Nog een paar taxis geprobeerd echter zonder succes. En daar kwamen de illagalen weer. Daar we wel naar ons hotel wilden, gingen we dus in zee met een illegale taxichauffeur. Nog wat handjeklap over de prijs en we liepen mee naar zijn auto. Echter de auto stond niet op het terrein en toen dacht Michel, we gaan niet verder. Nog een aantal andere taxichauffeurs (legale?) geprobeerd met de plattegrond erbij, maar niemand wilde ons wegbrengen. Toen zijn we maar gaan lopen naar het hotel. Dat was een behoorlijke afstand. Even nog een taxichauffeur aangeschoten, maar helaas wist hij het ook niet. Wie weet er als taxichauffeur niet waar de Verboden Stad ligt ??????????? Om gek van te worden. Voor ons leek de wandeling wel of we deelnamen aan het programma: Ter land,ter zee en in de lucht. Lopen over bruggen met onze bepakking.

Opeens kwam er een meisje aanlopen, we waren al aardig in de buurt van het hotel, die ons vroeg , waar we vandaan kwamen. Zij had een tentoonstelling en vroeg of we naar haar werk wilde kijken. We lieten ons verleiden om te gaan kijken. Het werk van haar bestond uit scrolls en wat schilderijen. Het zag er aardig uit, maar we raakten er niet echt enthousiast van. We vroegen tenslotte aan haar of we op de goede weg waren naar het hotel en dat klopte.

Uiteindelijk hadden we de goede straat te pakken. Gelukkig had Michel een goede plattegrond. Vervolgens moesten we het huisnummer vinden. We hadden de hele straat afgelopen, maar geen hotel Forbidden City. Bij een oversteekplaats kwamen we een Amerikaan tegen en vroegen dus aan hem of hij wist waar het hotel lag. Helaas ook geen succes! We zijn toen een dwarsstraat ingegaan om op goed geluk te kijken of het hotel daar lag. Plotseling kwam de Amerikaan anlopen, dat hij bij toeval had gezien, waar het hotel was.

Het hotel ligt dus wel heel erg centraal voor ons. Gelukkig konden we voor vier nachten boeken. Het is niet een luxe hotel, maar het heeft wel een bepaalde charme. Onze kamer is wat klein ,maar dat nemen we op de koop toe en heeft wifi in de lobby.

's Avonds hebben lekker gegegeten. We zijn weer door twee meisjes aangesproken, waar we vandaan kwamen, onze professor heeft ons een opdracht gegeven en wij moeten daarom Engels praktiseren dus zullen we wat gaan drinken! Michel reageerde "wij komen van de Maan". Ze liepen heel boos weg.

We zijn ook nog naar Tian'amen plein gegaan, waar o.a. de ingang ligt
van de Verboden Stad. Veel mensen lopen daar om o.a. naar Mao te kijken, want daar hangt nog zijn portret. Veel gemarcheer van soldaten. Morgen gaan we naar de Verboden Stad. Eerst lekker slapen!