Taxileed in Shenyang

Deze morgen pas om 8 uur wakker worden, want Tris en Dandan komen om ons 10.30 om ons naar het station te brengen. We staan ruim op tijd klaar en hebben nog even de tijd om voor het hotel te aanschouwen wat het dagelijkse leven van de chinees in de stad inhoudt. Als westerling kijk je nog steeds je ogen uit en verwonder je erover dat dat allemaal goed gaat. Er bestaan wel regels maar het lijkt alsof niemand zich er aan houdt. Soepel wordt een en ander afgehandeld en als het op de ene manier niet gaat, dan maar op de andere. Met minimale hulpmiddelen een goed resultaat bereiken. Ik zag een oude vrouw met een gehandicapte, blinde jongen langskomen die hem wilde gaan trainen in het achter een karretje lopen. Ik had medelijden met haar en wilde haar een biljet van 100 Yuan geven. Trots weigerde ze die tot mijn ontsteltenis.

Dandan en Tris brengen ons weg naar de trein. Dus we hoeven de ingang van het station niet te zoeken. Snel door de scanners en dan naar de waitingroom. Trein D74 staat gelukkig wel op de electronische borden aangegeven, naast de vele voor ons onleesbare tekens. Plotseling is er paniek. Er wordt iets omgeroepen (niet in het engels) en de mensen beginnen te dringen. In draf tot ren naar de perrons. Klein probleem: de trappen.

Op de stations wordt totaal geen rekening gehouden met rolkoffers en vooral geen zware. Trap op trap - neem dus nooit zoals ik, een te zware koffer mee.

Blijkt dat de trein vertraagd is en dat we zo snel mogelijk moeten instappen. Op het kaartje staat het nummer van het rijtuig aangegeven en ook van onze zitplaatsen. Nog voordat de trein ook maar zichtbaar is, drijven strenge spoorwegambtenaren de reizigers als vee in rijen ter hoogte van de plaats, waar men verwacht dat het betreffende rijtuig tot stilstand komt. Maak niet de fout in de verkeerde deur in te stappen, want dan blokkeer je met je zware koffer de passagiers die van de andere kant komen en achter je zitten. Gebeurt dat toch (zoals bij ons) maak je dan niet ongerust, want chinezen worden nooit kwaad en blijven altijd beleefd.

Afijn, verder een prima rit van een uur met de hoge snelheidstrein in comfortabele vliegtuigstoelen naar Shenyang. Uiteraard met het gebruikelijke stel etende, boerende en bellende chinezen.

Shenyang is een grote stad met grote, hoge gebouwen. Het stations is in redelijke chaos doordat het totaal wordt vernieuwd. Morgen daarover meer.

Bij buitenkomst van het station zoeken we een hotel en dat hebben we snel gevonden. Het Gloria Plaza Hotel, behoorlijk luxe, voor 200 Yuan pp.

We wilden naar het beroemde Imperial Palace van Shenyang, dus namen we een taxi. Helaas, niemand van de taxichauffeurs wist waar dat lag en geen van hen enkele sprak engels. Onbegrijpelijk. Zelfs aan de hand van foto's uit onze gids en een plattegrond van Shenyang wist men niet wat we bedoelden.

Op goed geluk vonden we een taxichauffeur die het dan maar probeerde. Leuke sightseeing van de stad en een rekening van 25 Yuan was het gevolg. Maar we eindigden ergens waar we niet zijn wilden.

Met behulp van het plattegrondje en onze gps hebben we het paleis uiteindelijk lopend gevonden en vervolgens bezichtigd. Was zeker de moeite waard, maar na een uur hadden we het wel gezien.

Al teruglopend naar het hotel deden we een aardige indruk op van de stad Shenyang. Groot en modern met de nodige bouwputten- en -kranen, maar een typisch voorbeeld van een van de vele grote steden in China, dus niet echt om terug te komen.

Het slotincident van de dag was het eten in het hotel - we vonden in de buurt van het station verder geen redelijk eetgelegenheid.

Ik bestelde een gerecht in de veronderstelling dat dit voor 1 persoon was. Wim bestelde een ander gerecht. Toen mijn portie kwam bleek dat veel te veel en zei het serveersterje dat dit voor 2 personen bedoeld was. Dus gingen wij beiden eten van het door mij bestelde gerecht. Vervolgens komt zeker 10 minuten later het door Wim bestelde gerecht, wat in feite afbesteld was.

Toen hadden we een probleem. We wilden het 2e gerecht natuurlijk niet betalen en dat bleef onaangeroerd op tafel staan. Doggybag? No.

Maar het arme serveerstertje verontschuldigde wel honderd keer, toch moesten we betalen. Omdat er een luide en heftige discussie ontstond tussen het meisje en haar cheffin hebben we over ons hart gestreken - diner kostte in totaal maar 161 Yuan ( 16,10 euro) incl. drank. Waar maak je je druk over?