Wandelen door Siping en lekker eten.

Eerst goed uitslapen. Geen druk om snel een trein te halen. De planning was om om een relaxte dag van te maken. De nacht in het O2 hotel was met lawaai van de buren weer een nieuwe beleving. Wel hebben we goed geslapen.

We zouden naar Tristan zijn appartement gaan. In plaats van een taxi te nemen besloten we om te gaan wandelen.
Zo leer je de Chinezen beter kennen. In de straat waar we ons hotel hadden waren veel van die kleine winkels ( wat er ook voor doorgaat ) van diverse middenstanders. Het eerste winkeltje was voor Michel zeer interressant: diverse
artikelen, zoals: schroeven, Veren, auto-onderdelen vooral voor oude auto's, Cylinders, schoeven enz. Voor een leek, zoals ik, een hele wondelijke wereld. Maar mocht iemand bijvoorbeeld nog oude onderdelen voor een auto willen hebben, dan is dit het adres. Michel zei al direct, dit is iets voor Michiel. Ik was op zoek naar een hangslotje, want toen mijn bagage van de band afkwam in Moskou,
was mijn slotje eraf. Dus ik dacht in deze winkel, hebben ze dat vast wel.
Helaas niet in voorraad. Wel kon ik , als wij het goed begrepen hadden bij
winkel verder op krijgen. Nooit gevonden!

Na verloop van tijd kregen we trek in koffie. We vonden uiteindelijk een
geweldig hotel. Prachtige entree, veel marmer en we liepen naar de receptie
om te vragen of we koffie daar konden drinken. Ze stuurde ons naar het
ontbijtrestaurant. Dat was helemaal vol. We liepen weer terug en we zagen een ober staan en vroegen of we ergens koffie konden drinken. We waren, waar hij stond, op de goede plek. De serveerster vond het allemaal erg komisch, want we dronken koffie voor een prijs, die in Nederland zou passen (2 euro) maar zij vond het zelf waarschijnlijk belachelijk duur.

Wim, wij hebben een folder van het hotel voor jou meegenomen en het ligt
niet zo ver van Tristan zijn appartement. De prijs is zeer gunstig.

Na de koffie, liepen we in een straat, waar tweedehands auto's verkocht worden.
De prijzen liggen bijna op Nederlands niveau. En waar auto's zijn, zijn ook wasstraten, alleen niet te vergelijken zoals bij ons.

Uiteindelijk kwamen wij aan bij Tristan. Hij had al wat opgehangen in zijn
appartement, van de spullen die hij meegenomen had van zijn kamer in het klooster.

Het plan was om in de middag naar het winkelcentrum. Michel wilde graag Wifi scanner kopen en ik was benieuwd of er ook een slotje ergens te koop was. De scanner konden we niet vinden. Ondertussen hadden we ook nog geluncht bij Mr Lee.

We hadden met elkaar afgesproken voor een voetmassage, ja, Carla ,je leest het
goed! Bovendien wilde we ervaren, hoe een behandeling met hete potjes op je rug
zou zijn. Ze verwarmen de potjes en trekken je huid vacuum. Het laatste is wel een hele aparte ervaring. Het eindresultaat is, dat je allemaal rode grote plekken op rug hebt.
Bij Tristan zelfs zwarte, die tijdelijk erg pijn deden. De bedoeling is om negatieve energie uit je lichaam te halen. Toevallig heb ik het net op de TV gezien.

Toen we over de markt liepen, kwamen we langs een kraampje en zagen we plotseling een klein hangslotje liggen. Wat een toeval!

Met de taxi terug naar Tristan zijn optrekje. Dan Dan (sorry ,dat ik het de vorige keer verkeerd heb geschreven) gaf ons cadeautjes. Michel en ik waren zeer verrast. Heel erg attent!

In het begin van de avond hebben we een toer gemaakt over de universiteitscampus,
waar Dan Dan studeert. Tristan gaat daar ook studeren, zoals ik al eerder heb geschreven. Het is een geweldig complex met vele faciliteiten om te sporten. Ook het aantal collegezalen is enorm. Het is een dorp op zich.

's Avonds zijn we heerlijk Hot Pot gaan eten. Voortreffelijk gegeten. Dan Dan lette steeds op of wij onze potten wel aanvulde. Hadden we te weinig in onze pot, dan deed zij er wel iets in.

We gingen met de taxi naar ons hotel. Na afscheid te hebben genomen, reden Tristan en Dan Dan terug naar huis. Boven in de hotelkamer kwamen we er achter dat ik mijn rugzak en onze cadeaus bij Tristan had laten liggen en Michel het sleuteltje van zijn hangslot kwijt was! Paniek! Tristan en Dan Dan kwamen de spullen weer brengen. Een taxirit kost tenslotte maar 7 yuan (70 cent). Toen Michel zijn probleem voorlegde van het verloren sleuteltje verdween Dandan en kwam binnen 5 minuten terug met een ijzerzaagje om het slotje open te zagen! Slim.

Toen besloten Tris en Dandan om ons morgenochtend naar de trein te begeleiden en daar afscheid te nemen. Toen Tristan en Dan Dan de volgende dag kwamen, hadden zij ook meteen een nieuw slotje voor Michel gekocht!